Pre-Raphaelite Art คืออะไร – กลับไปสู่ยุคที่ถูกลืม

Pre-Raphaelite Art คืออะไร?

ศิลปะก่อนราฟาเอลหมายถึงการเคลื่อนไหวที่โดดเด่นในการวาดภาพภาษาอังกฤษที่เกิดขึ้นในช่วงกลางศตวรรษที่ 19, โดดเด่นด้วยสีสันสดใส, รายละเอียดที่ซับซ้อน, และเน้นความสมจริง. ภราดรภาพก่อนราฟาเอล, ก่อตั้งขึ้นใน 1848 โดยกลุ่มศิลปินรุ่นเยาว์, ปฏิเสธมาตรฐานการศึกษาของราชบัณฑิตยสถานและประเพณีนีโอคลาสสิกที่ได้รับความนิยม. แทนที่, พวกเขามองไปที่ผลงานยุคกลางและเรอเนซองส์ก่อนหน้านี้เพื่อหาแรงบันดาลใจ, โดยเฉพาะที่สร้างขึ้นก่อนสมัยเรอเนซองส์สูง, จึงเป็นที่มาของคำว่า “ก่อนราฟาเอล”

ต้นกำเนิดของกลุ่มภราดรภาพก่อนราฟาเอล

กลุ่มภราดรภาพก่อนราฟาเอลก่อตั้งโดยบุคคลสำคัญสามคน: ดันเต้ กาเบรียล รอสเซตติ, วิลเลียม โฮลแมน ฮันท์, และ จอห์น เอเวอเรตต์ มิเลส์. เป้าหมายของกลุ่มคือการกลับคืนสู่ความบริสุทธิ์ของศิลปะยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาตอนต้น, ก่อนได้รับอิทธิพลจากราฟาเอล, ซึ่งสไตล์ที่ขัดเกลาและอุดมคติเริ่มโดดเด่นขึ้นหลังจากสมัยของเขา. แถลงการณ์ของพวกเขาพยายามที่จะรื้อฟื้นรายละเอียด, มีสีสัน, และคุณสมบัติการแสดงออกที่พบในผลงานของศิลปินเช่น Giotto, ฟรา แองเจลิโก, และ ยาน ฟาน เอค.

การเคลื่อนไหวดังกล่าวเกิดขึ้นในช่วงเวลาแห่งการเปลี่ยนแปลงทางสังคมและการเมืองในอังกฤษ. การปฏิวัติอุตสาหกรรมกำลังเปลี่ยนแปลงประเทศ, และศิลปินหลายคนไม่พอใจกับการนำงานศิลปะไปใช้ประโยชน์ในเชิงพาณิชย์เพิ่มมากขึ้น. กลุ่มภราดรภาพก่อนราฟาเอลปฏิเสธแนวทางเชิงกลของราชบัณฑิตยสถาน, ชื่นชอบศิลปะที่เน้นเรื่องจิตวิญญาณแทน, การปฏิรูปสังคม, และการเชื่อมโยงกับธรรมชาติ.

ลักษณะสำคัญของศิลปะยุคก่อนราฟาเอล

ศิลปินยุคก่อนราฟาเอล เชื่อในศิลปะว่าเป็นสื่อแห่งความจริงและความงาม. พวกเขามุ่งเน้นไปที่ลักษณะสำคัญดังต่อไปนี้:

1. รายละเอียดและสีสันที่สดใส: งานพรีราฟาเอลไลท์มีชื่อเสียงในด้านความใส่ใจในรายละเอียดเป็นพิเศษและการใช้ความสดใส, สีสันสดใส. นี่เป็นการออกจากโทนเสียงที่ไม่ออกเสียงซึ่งพบเห็นได้ทั่วไปในศิลปะเชิงวิชาการส่วนใหญ่ในยุคนั้น. ภราดรภาพใช้เทคนิคเช่น ทาสีน้ำมันเป็นชั้นๆ เพื่อให้ได้ความสว่างและความลึกที่สมบูรณ์ซึ่งทำให้ผลงานของพวกเขาดูเกือบจะเป็นภาพถ่าย.
2. ความสมจริงและสัญลักษณ์: ในขณะที่กลุ่มพรีราฟาเอลปฏิเสธอุดมคตินิยมแบบคลาสสิกในสมัยนั้น, พวกเขาพยายามสร้างผลงานที่จับเอาความเป็นจริงของประสบการณ์ของมนุษย์. ภาพวาดของพวกเขามักมีเนื้อหาเกี่ยวกับศีลธรรมหรือศาสนา, เช่นเดียวกับการเป็นตัวแทนเชิงเปรียบเทียบของอารมณ์และการต่อสู้ของมนุษย์. ผลงานหลายชิ้นเต็มไปด้วยสัญลักษณ์, อ้างอิงจากวรรณกรรมและตำนานเทพเจ้าในยุคกลาง.
3. ภูมิทัศน์ที่ละเอียดและเป็นธรรมชาติ: พวกพรีราฟาเอลให้ความสนใจเป็นพิเศษกับธรรมชาติ, มักมีการแสดงภาพดอกไม้อย่างละเอียด, พืช, และสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติ. เป้าหมายของพวกเขาคือการนำเสนอธรรมชาติในรูปแบบที่เป็นจริงและไร้อุดมคติที่สุด. นอกเหนือจากนี้, ผลงานของพวกเขามักมีภูมิหลังที่มีรายละเอียดรวมอยู่ด้วย, ไม่ว่าจะเป็นสวนอันเขียวชอุ่ม, ป่าทึบ, หรือสวยงามจนน่าใจหาย, แต่สมจริง, การเป็นตัวแทนของธรรมชาติ.
4. ความลึกทางจิตวิทยาและการวิปัสสนา: งานพรีราฟาเอลหลายงานเจาะลึกสภาวะทางอารมณ์และจิตวิทยาภายในของอาสาสมัคร. โดยถ่ายทอดฉากสะเทือนอารมณ์อย่างสูง, มักมาจากวรรณกรรม, ตำนาน, หรือพระคัมภีร์, พวกเขาสำรวจธีมของความรัก, ความสิ้นหวัง, และการไถ่ถอน.
5. ยวนใจและยุคกลาง: สืบสานประเพณีโรแมนติค, ศิลปินยุคก่อนราฟาเอลมักปลุกเร้าความรู้สึกโหยหาช่วงเวลาแห่งความบริสุทธิ์และความจริงทางจิตวิญญาณที่มากขึ้น, ซึ่งพวกเขาเชื่อว่ามีอยู่ในสังคมยุคกลาง. พวกเขามักจะพรรณนาเรื่องราวทางประวัติศาสตร์และตำนานด้วยมุมมองที่โรแมนติก, ทำให้ผลงานของพวกเขาให้ความรู้สึกถึงความเป็นอมตะและสะท้อนอารมณ์.

ผลงานก่อนราฟาเอลที่มีชื่อเสียง

ผลงานที่โดดเด่นที่สุดในบรรดาผลงานของกลุ่มภราดรภาพก่อนราฟาเอล ได้แก่:

• “โอฟีเลีย” (1851-1852) โดย จอห์น เอเวอเรตต์ มิเลส์: ภาพวาดอันโด่งดังนี้บรรยายถึงฉากโศกนาฏกรรมจากผลงานของเช็คสเปียร์ “แฮมเล็ต,” ที่ซึ่งโอฟีเลียจมอยู่ในแม่น้ำท่ามกลางความเขียวขจี, ภูมิทัศน์ที่มีรายละเอียดสดใส. ผลงานชิ้นนี้ขึ้นชื่อเรื่องความรุนแรงทางอารมณ์ที่หลอกหลอนและความเป็นธรรมชาติที่น่าทึ่ง.
• “จิตสำนึกที่ตื่นขึ้น” (1853) โดยวิลเลียม โฮลแมน ฮันท์: ภาพวาดนี้แสดงให้เห็นผู้หญิงในช่วงเวลาแห่งการตื่นรู้ทางศีลธรรมขณะที่เธอมองออกไปนอกหน้าต่าง, ตระหนักถึงผลแห่งการกระทำของเธอ. ภาพวาดนี้เต็มไปด้วยความหมายเชิงสัญลักษณ์, เป็นตัวแทนของธีมของการไถ่บาปและความรับผิดชอบทางศีลธรรม.
• “เลดี้แห่งชาลอตต์” (1888) โดย จอห์น วิลเลียม วอเตอร์เฮาส์: แม้ว่าวอเตอร์เฮาส์จะไม่ได้เป็นสมาชิกผู้ก่อตั้งกลุ่มภราดรภาพก็ตาม, เขาได้รับอิทธิพลจากหลักการก่อนราฟาเอล. ภาพวาดของเขา, ตามบทกวีของเทนนีสัน, เผยให้เห็นหญิงสาวคนหนึ่งติดอยู่ในหอคอย, โหยหาอิสรภาพ. สีสันที่สดใสและเสียงสะท้อนทางอารมณ์ของผลงานคือลักษณะเด่นของการเคลื่อนไหว.

อิทธิพลของศิลปะยุคก่อนราฟาเอล

กลุ่มภราดรภาพก่อนราฟาเอลมีผลกระทบอย่างลึกซึ้งต่อการพัฒนางานศิลปะของอังกฤษ, และอิทธิพลของสิ่งเหล่านี้สามารถเห็นได้ในผลงานของศิลปินรุ่นหลัง ๆ เช่น เอ็ดเวิร์ด เบิร์น-โจนส์, ฟอร์ด แมด็อกซ์ บราวน์, และ จอห์น วิลเลียม วอเตอร์เฮาส์. การเคลื่อนไหวยังมีอิทธิพลต่อนักเขียนด้วย, กวี, และนักออกแบบ, รวมทั้ง ออสการ์ ไวลด์, คริสติน่า รอสเซตติ, และ วิลเลียม มอร์ริส.

แม้จะเผชิญกับคำวิพากษ์วิจารณ์ถึงแนวทางที่แหวกแนวก็ตาม, กลุ่มพรีราฟาเอลมีผลกระทบยาวนานต่อประวัติศาสตร์ศิลปะ. พวกเขามุ่งเน้นไปที่ความสมจริงที่มีรายละเอียด, จานสีที่สดใส, และความลึกของอารมณ์ได้ปูทางไปสู่การเคลื่อนไหวในภายหลังเช่น สุนทรียศาสตร์, สัญลักษณ์, และ อาร์ตนูโว.

มรดกและความนิยมของศิลปะยุคก่อนราฟาเอลในปัจจุบัน

วันนี้, ศิลปะยุคก่อนราฟาเอลยังคงได้รับการยกย่องอย่างสูงในเรื่องความงดงาม, ความสับสน, และความลึกของอารมณ์. ผลงานหลายชิ้นของพวกเขาจัดแสดงในหอศิลป์และพิพิธภัณฑ์อันทรงเกียรติทั่วโลก, รวมถึง เทต บริเทน, NS พิพิธภัณฑ์วิกตอเรียและอัลเบิร์ต, และ พิพิธภัณฑ์แอชโมลีน. ความหลงใหลในการเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่องนั้นเห็นได้จากนิทรรศการจำนวนมากที่อุทิศให้กับผลงานของพวกเขา, เช่นเดียวกับการทำซ้ำจำนวนมากที่เผยแพร่สู่สาธารณะ.

ศิลปะยุคก่อนราฟาเอลยังคงสร้างแรงบันดาลใจให้กับศิลปินและนักออกแบบสมัยใหม่อย่างต่อเนื่อง, โดยเฉพาะในด้านภาพประกอบ, แฟชั่น, และการออกแบบตกแต่งภายใน. การเคลื่อนไหวที่เน้นไปที่แนวโรแมนติกและความงามได้นำไปสู่การฟื้นตัวในวัฒนธรรมร่วมสมัย, เนื่องจากรูปแบบการมองเห็นอันเป็นเอกลักษณ์ได้รับการตอบรับจากผู้ชื่นชอบงานศิลปะและนักสะสมรุ่นใหม่.

อิทธิพลที่ยั่งยืนของกลุ่มภราดรภาพก่อนราฟาเอล

ในขณะที่กลุ่มภราดรภาพยุบไปในทศวรรษปี 1850, สมาชิกยังคงสร้างงานศิลปะเป็นรายบุคคลต่อไป. อย่างไรก็ตาม, อุดมคติที่มีร่วมกันของพวกเขายังคงสร้างแรงบันดาลใจให้กับศิลปินและปัญญาชนรุ่นต่อๆ ไป. ลัทธิพรีราฟาเอลมุ่งเน้นไปที่ความงามและความจริง ซึ่งก้าวข้ามการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองและอุตสาหกรรมในยุคนั้น, ทิ้งร่องรอยอันลบไม่ออกไว้ในประวัติศาสตร์ศิลปะ.

กลุ่มภราดรภาพก่อนราฟาเอลเป็นกลุ่มที่ก้าวล้ำซึ่งทิ้งมรดกที่ไม่ธรรมดาไว้ในโลกแห่งศิลปะ. โดยการปฏิเสธแบบแผนของเวลาของพวกเขาและยอมรับการกลับไปสู่การแสดงออกทางศิลปะในรูปแบบก่อนหน้านี้, พวกเขาสร้างผลงานที่มีเอกลักษณ์และยั่งยืนซึ่งยังคงดึงดูดผู้ชมทั่วโลกอย่างต่อเนื่อง.